اینها میراث جهانی یونسکو برای سالهای 2020 و 2021 هستند.

تقریبا نیمی از میراث جهانی جدید یونسکو در اروپا هستند.

در حالی که شهر باث از سال 1987 در فهرست میراث جهانی قرار داشت ، تلاش برای به دست آوردن مجموعه فراملی از شهرهای بزرگ آبگرم اروپا این لیست فقط در سال 2012 شروع شد.

در سال 2021 ، 11 شهر در هفت کشور اروپایی به رسمیت شناخته شد – آنها شامل Vichy در فرانسه ، Baden Baden در آلمان و Spa در بلژیک هستند.

طبق اعلام یونسکو ، شهرها به فرهنگ بالن شناسی اروپایی ، که در اوایل قرن 18 ایجاد شد ، ادای احترام می کنند ، زیرا آب معدنی طبیعی برای مصارف عملی ، درمانی و تفریحی استخراج می شود.

یکی دیگر از 16 سایت اروپایی که این لیست را تشکیل می دهند ، این است ماتیلدنوهه درمشتاد، مستعمره سابق یک هنرمند در دارشتات آلمان. این ملک در سال 1897 تأسیس شد و دارای 23 عنصر مانند برج عروسی ، کلیسای ارتدکس روسیه ، باغهای مختلف و 13 خانه و استودیو هنرمندان است که برای هنرمندان و نمایشگاهها ساخته شده است.

چشم انداز شیل شمال غربی ولز سی و سومین سایت بریتانیا در فهرست میراث جهانی است. این منطقه زمانی محل پررونقی برای استخراج معادن شیل بود که هویت کشاورزی منطقه را به هویت صنعتی تغییر داد. این مکان همچنین محل استقرار شهرک های تاریخی ، باغ ها ، بنادر و سیستم راه آهن است.

بیش از یک سوم سایتهای تازه تاسیس یونسکو در آسیا هستند.

امسال دو مکان در هند در فهرست میراث جهانی قرار گرفته است که یکی از آنها بود معبد کاکاتیا رودرشوارابه این مجموعه معبد که در ایالت جنوبی تلانگانا واقع شده است ، در یک دوره 40 ساله در اوایل قرن 13 ساخته شده است. این معبد دارای دیوارها و ستون های پیچیده ای است و به دلیل آجرهایش مشهور است که گفته می شود بسیار سبک هستند و می توانند بر روی آب شناور شوند.

سریع به قرن بیستم برای موفقیت مهندسی مدرن تر – راه آهن ترانسیران این قطار دریای خزر را در شمال شرقی ایران با خلیج فارس در جنوب غربی متصل می کند. خط راه آهن زیبا از چهار مکان مختلف جغرافیایی – رشته کوه ، کوه ، جنگل و جلگه عبور می کند – و در سال 1938 تکمیل شد.

بر اساس گزارش یونسکو ، مسیری به مساحت 1،394 کیلومتر (866 مایل) نیاز به ساخت 360 پل و 224 تونل دارد. راه آهن نقش مهمی در توسعه اقتصادی ، فرهنگی و سیاسی ایران داشته و به نمادی از توسعه و مدرنیسم در کشور تبدیل شده است.

ساحل عاج مساجد به سبک سودانی یکی از دو سایت آفریقایی در لیست امسال هستند.

سبک معماری متمایز مساجد ادای احترام به تجارت ماورایی صحرا کرد که فرهنگ اسلامی قاره را گسترش داد. استفاده از مصالح سنتی آفریقایی ، همراه با ویژگی های اسلامی مانند گنبد ، تلفیقی از دو فرهنگ است که از آغاز تجارت بین آنها در قرن 17 ادامه داشته است.

پارک ملی ایویندو دومین میراث جهانی گابن است. این پارک یکی از پنج سایت “طبیعی” است که در سالهای 2020 و 2021 اضافه شده است ، جدا از سایتهای “فرهنگی” موجود در لیست. جنگل بارانی که در خط استوا واقع شده ، محل زندگی سریع رج ، رودخانه های آب سیاه ، آبشارها و حیات وحش مانند فیل ، گوریل و پنگولین است.

هیچ منطقه ای در آمریکای شمالی در سال 2020 یا 2021 در فهرست میراث جهانی ثبت نشده است. با این حال ، کمیته میراث جهانی در سال جاری به تمدید مرزهای یک سایت آمریکای شمالی که قبلاً ثبت شده بود ، رای داد ، صومعه های پوپوکاتپتل مکزیکبه

دو صومعه قرن 16 ساخته شده در نزدیکی آتشفشان پوپوکاتپتل در مرکز مکزیک ، دومین قله بلند این کشور ، در سال 1994 در فهرست میراث جهانی ثبت شد. خطوط بازطراحی شده اکنون شامل صومعه سوم در محدوده آن است.